Classificatie van GPS-antenne

Een GPS-antenne wordt in termen van polarisatiemodus onderverdeeld in verticale polarisatie en cirkulaire polarisatie.

De werking van verticale polarisatie is niet zo goed als die van cirkulaire polarisatie. Daarom kiest men, behalve in speciale gevallen, voor cirkulaire of lineaire polarisatie bij een GPS-antenne.

In termen van plaatsing wordt een GPS-antenne onderverdeeld in een interne antenne en een externe antenne.

De montagepositie van de antenne is ook erg belangrijk. In het verleden gebruikten de meeste GPS-toestellen een uittrekbaar antennesysteem. Op dat moment was de antenne vrijwel geïsoleerd van de rest van het apparaat, waardoor EMI er weinig invloed op had. De ontvangst van satellietseinen was zeer goed. Met de miniaturisatietrend worden GPS-antennesystemen tegenwoordig meestal ingebouwd. Op dat moment moet de antenne boven alle metalen apparaten staan, moet de behuizing gepolijst en goed aangesloten zijn op aarde, en ver weg van EMI-stoorsignalen zoals CPU, SDRAM, SD-kaart, kristaloscillator, DC/DC.

De toepassing van GPS aan boord zal steeds populairder worden. Maar de carrosserie van de auto, vooral de anti-explosiefilm van de auto, vormt een ernstige obstakel voor het GPS-signaal. Een externe antenne met een magneet (die aan het dak gekoppeld kan worden) is zeer noodzakelijk voor GPS aan boord.

In termen van stroomvoorziening kan men onderscheiden tussen actief en passief.

De externe GPS is een actieve antenne, terwijl de externe Bifanda gamma GPS-antenne in principe een actieve antenne is. De passieve antenne is de antenne zonder LNA-versterker.